Την Τετάρτη 10/04 πραγματοποιήθηκε η 4η κατά σειρά συνάντηση της Λέσχης Ανάγνωσης Τεγέας για το 2019, στην οποία συζητήθηκε το βιβλίο του Γιώργου Σκαμπαρδώνη με τίτλο “Περιπολών περί πολλών τυρβάζω”.

«Δεν υπάρχει τέλειο διήγημα ή μυθιστόρημα. Όλα τα έργα τέχνης είναι ημιτελή» επεσήμανε ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης και μίλησε για την αποσπασματικότητα που χαρακτηρίζει την αντίληψη που έχουμε για την πραγματικότητα την οποία η μικρή αφηγηματική φόρμα του διηγήματος μπορεί να αποτυπώσει. Ως κομβικό σημείο ωστόσο υπογράμμισε τη σημασία της μνήμης, η οποία μπορεί να διευρύνει το «βάθος πεδίου» στην όραση του συγγραφέα για τον κόσμο. Στην παρατήρηση ότι οι ιστορίες του ακούγονται σαν αληθινές, σχολίασε λέγοντας: «Υπάρχουν πολλά αληθινά πράγματα στις ιστορίες που γράφω». Τους ήρωες του ο Σκαμπαρδώνης τους αναζητεί στο χώρο των λαϊκών ανθρώπων και εκεί τους βρίσκει. Στο δρόμο, στις στάσεις των λεωφορείων, στα συνεργεία αυτοκινήτων στα καφενεία. Tα διηγήματα του θυμίζουν συχνά, τις ανεκδοτολογικές ιστορίες που αφηγούνται στις παρέες τους οι θαμώνες, όταν χαλαρώνουν από τη δουλειά και η γλώσσα αρχίζει να λύνεται. Την ίδια στιγμή η αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο διαφυλάσσει τον συγγραφέα από την αφ’ υψηλού ή …φολκλορική αντιμετώπιση  των απλών ανθρώπων, γεγονός που τιμά τον ίδιο και το έργο του. Με αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο, τα διηγήματα του Σκαμπαρδώνη με λόγο άμεσο καθημερινό σχεδόν προφορικό, ξεκινούν με αφετηρία την πραγματικότητα και στην πορεία την απογειώνουν. Οι ήρωες του είναι φαινομενικά άνθρωποι της διπλανής πόρτας, που ζουν φαινομενικά μια συνηθισμένη ζωή, αλλά χαρακτηρίζονται από μικρές σχεδόν αδιόρατες εμμονές που τους κάνουν ιδιαίτερους, συμπαθητικούς και χαριτωμένους. Πρόκειται για εκείνες τις εμμονές που μας κάνουν όλους, πιο ενδιαφέροντες  και αντιστέκονται στα καλοσιδερωμένα, ασφυκτικά και πληκτικά στερεότυπα του καθωσπρεπισμού και της ομοιομορφίας. Χάρη στις εμμονές, στις ιδιαιτερότητες, στις εκκεντρικότητες  και στις μικρές παρεκκλίσεις,  γινόμαστε πιο ανθρώπινοι. Ιστορίες που αιφνιδιάζουν και συναρπάζουν ενώ κινούνται σε έναν χώρο που βρίσκεται μεταξύ της πραγματικότητας και της φαντασίας, μεταξύ του ρεαλισμού και του υπερρεαλισμού, μεταξύ του συνηθισμένου και του ασυνήθιστου, μεταξύ του πιθανού και του απίθανου.