Την Τετάρτη, 27.05.2020, πραγματοποιήθηκε η συνάντηση των μελών της Λέσχης Ανάγνωσης Τεγέας στην αίθουσα θεάτρου του Πολιτιστικού Κέντρου του Ιδρύματος αυτή τη φορά και όχι στη Βιβλιοθήκη, όπως συνηθίζεται, τηρώντας όλα τα μέτρα προστασίας για την ασφάλεια τόσο των μελών όσο και του προσωπικού. Αντικείμενο συζήτησης το βιβλίο με τίτλο «Ο Θεός των μικρών πραγμάτων» της Αρουντάτι Ρόι. Το κλίμα της συνάντησης ήταν ιδιαίτερα ζεστό, παρόλη την φυσική απόσταση που υπήρχε, καθώς στην πλειονότητά τους τα μέλη εξέφρασαν την ικανοποίησή τους για την επαναφορά στις δια ζώσης συναντήσεις.

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Αν κάτι κάνει αυτό το βιβλίο σημαντικά ιδιαίτερο είναι ακριβώς ο τρόπος με τον οποίο η συγγραφέας στήνει την αρχιτεκτονική του δομή και πάνω σ’ αυτή μορφοποιεί τους χαρακτήρες, έτσι ώστε οι ιστορίες τους να τονίζονται ως πρωταγωνιστικές, ακόμη και όταν πρόκειται για δευτερεύοντες ήρωες. Ουσιαστικά, κατά ένα μεγάλο μέρος της η αφήγηση γίνεται από τη μεριά δύο επτάχρονων αδελφών, περισσότερο της μικρής Ράχελ. Ωστόσο ο αναγνώστης μαθαίνει τα κίνητρα των πράξεων κάθε ήρωα και συμμετέχει στη σύνθεση μιας τοιχογραφίας της Ινδικής κοινωνίας του ’60, την πτώση και την παρακμή της, τους πολιτικούς μύθους που την έθρεψαν, τις κοινωνικές ανισότητες των τάξεων, τον χριστιανικό τρόπο ζωής στην Κέραλα, τον κομμουνισμό, τις έμφυλες διακρίσεις, την ενδοοικογενειακή βία, την παθιασμένη κοινωνική βία που διαχωρίζει τους ανθρώπους σε τάξεις, τον έρωτα που μπορεί να αναπτυχθεί στις πιο παράλογες συνθήκες. Η Ρόι αναλύει με ακρίβεια τη λογική ή το παράλογο των συναισθηματικών πράξεων των ηρώων της. «Οι άνθρωποι είναι πλάσματα της συνήθειας και είναι να απορεί κανείς τι μπορούν να συνηθίσουν», γράφει και αποδομεί σταδιακά τις συνήθειες των ηρώων της σε μια προσπάθεια να καταδείξει τον αποτροπιασμό της απέναντι σε όλα όσα μας κάνουν δέσμιους παράλογων συνηθειών και φυλακίζουν τα όνειρα μας.
Η αφήγησή της ακολουθεί ένα δαιδαλώδες μονοπάτι. Η αρχή του βιβλίου μάς δίνει το τέλος της ιστορίας, στο τέλος βρίσκουμε τη μέση της και στη μέση του βιβλίου έχουμε την αρχή της ιστορίας. Και μπορεί αυτό να ακούγεται εντελώς παράλογο ή τουλάχιστον κουραστικό στην περίπτωση της Ρόι όμως είναι άκρως διαφωτιστικό και αναγκάζει τον αναγνώστη να δει από μια άλλη οπτική γωνία τα πράγματα, φωτίζοντάς του κάθε φορά μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή.

Αποσπάσματα  από το βιβλίο “O Θεός των Μικρών Πραγμάτων”

“Και ο αέρας ήταν γεμάτος από σκέψεις και πράγματα να πεις. Αλλά σε στιγμές σαν αυτή, λέγονται πάντα μόνο τα μικρά πράγματα. Τα μεγάλα πράγματα παραμονεύουν ανείπωτα μέσα σου.”

“Μέσα στην κουρτίνα, η Ραχέλ έκλεισε τα μάτια της κι έφερε στο νου της το πράσινο ποτάμι, τα σιωπηλά ψάρια να κολυμπούν στο βυθό, τις διάφανες φτερούγες της λιβελούλας (που μπορούσε να δει ό,τι βρισκόταν πίσω τους) στο φως του ήλιου. Έφερε στο νου της το τυχερό της καλάμι ψαρέματος που της είχε φτιάξει το Βελούτθα. Κίτρινο κλαδί από μπαμπού με μια σημαδούρα που βούλιαζε όταν κάποιο χαζό ψαράκι τσιμπούσε το δόλωμα. Έφερε στο νου της τον Βελούτθα και ευχήθηκε να ήταν κοντά του.”